Deel dit artikel
MARKE/KORTRIJK - Meer dan 12.000 sympathisanten zetten hun handtekening onder de petitie ‘geen spuitje voor Boris’. De hond mag wat hen betreft niet dood. “Dat is nochtans wat de buren wel wilden”, zegt zijn baasje Anny uit Marke. Een vrederechter moest zich buigen over de ophefmakende zaak.
Het tragische verhaal speelt zich af in twee koppelwoningen met een gemeenschappelijke omheining. Bewoonster Anny is resoluut: “De buren (n.v.d.r. moslims van Afrikaanse afkomst) wilden Boris dood. Geregeld gooiden ze vogelpikpijltjes, stenen, stokken en andere zaken over de omheining. Op een dag zelfs zakjes rattengif. Boris kon nog worden tegengehouden, maar de vissen in het visvijvertje overleefden de laffe aanval niet. Voortdurend riepen ze dat Boris onrein was en dus dood moest.”
De overburen bevestigen het verhaal: “Wij hebben nog nooit problemen gehad met Boris. We kennen hem van als hij puppy was. Het probleem zijn de buren van Anny en Boris. Zij houden niet van honden en laten hun kinderen altijd tieren als Boris buitenkomt. Dan roept de buurvrouw (n.v.d.r. in het Frans) dat Boris dood moet! Vraag het gerust aan de politie, ze zijn al genoeg moeten langskomen.”
Andere buren stelden in de Krant van West-Vlaanderen dat ze het incident zagen dat uiteindelijk aanleiding gaf tot deze procedure voor een ‘loslopende, agressieve hond’ bij het vredegerecht. "Boris was buiten, aan de leiband en schrok plots. Hij heeft zich omgedraaid richting een van de kinderen van de buren. Van agressief gedrag was geen sprake. Dat kind is beginnen te wenen en daarna is zijn moeder in alle staten naar buiten gerend." De moslima zei opnieuw dat de hond onrein was en dus dood moest.
De omstreden zaak kwam op woensdag 4 juli 2018 voor het vredegerecht in Kortrijk. De moslimbuurvrouw liet zich op de zitting bijstaan door een tolk en zorgde al meteen voor opschudding door te eisen dat de zaak in het Frans zou plaatsvinden. De rechter reageerde daarop kordaat: “Mevrouw, ik zie dat u al 13 jaar in ons land woont en u spreekt nog steeds geen woord Nederlands. U beseft toch dat u zich op Vlaams grondgebied bevindt?” De rechter besliste daarop om de zaak in het Nederlands te blijven voeren.
De Afrikaanse buurvrouw ontkende op de zitting in alle toonaarden dat het om onreinheid ging. Maar naarmate de zitting vorderde kwam de aap, of in dit geval “de hond”, uit de mouw. De moslima stelde een bijkomende eis, namelijk dat Boris verplicht enkele meters van haar omheining moest blijven. De vrederechter ging niet in op de absurde vraag: “Het is u dan toch om onreinheid en de hond zelf te doen.”
In het proces-verbaal van het vredegerecht werd uiteindelijk opgenomen dat het Afrikaanse gezin niets meer over de omheining mag gooien. Er werd ook letterlijk gestipuleerd dat “de hond niet weg moet of dood moet”. De situatie in de buurt blijft echter erg gespannen, zeker nu de moslimpopulatie in de wijk steeds verder aangroeit en de autochtone Kortrijkzanen er steeds meer een minderheid vormen.
Anny startte zelf de manuele petitie, maar vroeg aan Wouter Vermeersch van Vlaams Belang om er een onlineversie van te maken. Ruim 12.000 mensen hebben die al getekend. De vrederechter had immers kunnen beslissen dat Boris naar het asiel moest. In uitzonderlijke gevallen kan de procureur zelfs beslissen dat de hond wordt afgemaakt. Gelukkig kwam het allemaal niet zo ver.
De petitie stelt de groeiende onverdraagzaamheid uit andere culturen ten opzichte van huisdieren scherp. De hond is en blijft voor Vlaams Belang een mensenvriend! De partij wil een strengere aanpak van dierenmishandeling. In Kortrijk moet er ook een dienst Dierenwelzijn met een meldpunt worden opgericht om gevallen van dierenhaat kordater te kunnen aanpakken.
Onder de foto werden verschillende stukken uit het dossier toegevoegd.
Bijlagen